Home | English Only | Alleen Nederlands

REALISME manifesto

Respectvolle Expliciete Afspraken over Liefde, Intimiteit, Seks en Meer

REALISM manifesto

Respectful Explicit Agreements about Love, Intimacy, Sex and More

Dit manifesto beschrijft een aantal richtlijnen voor relaties. Hoewel veel richtlijnen in dit manifesto in principe op alle relaties tussen mensen toegepast kunnen worden, zijn ze vooral geënt op relaties waarin liefde, intimiteit, en/of sex een rol spelen.

This manifesto describes a number of guidelines for relationships. Although many guidelines in this manifesto can in principle be applied to all relationships between people, these guidelines have been designed for relationships where love, intimacy, and/or sex play a role.

REALISME staat voor Respectvolle Expliciete Afspraken over Liefde, Intimiteit, Sex en Meer, en is gebaseerd op de aanname dat het belangrijk is om een leven te leiden waar je zelf achter staat. Met betrekking tot relaties volgt hieruit dat het belangrijk is om na te denken over de afspraken die je met elkaar maakt. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar het is verraderlijk makkelijk om over een groot aantal afspraken niet na te denken, laat staan deze met elkaar te bespreken.

REALISM stands for Respectful Explicit Agreements about Love, Intimacy, Sex, and More, and is based on the premise that it is important to live a life that you can stand behind. Regarding relationships, this means that it is important to consider the agreements you want to make together. This seems obvious, but it is surprisingly easy to neglect deliberately considering a large number of agreements, let alone discuss them together.

REALISME is gebaseerd op een twee realistische uitgangspunten over mensen en relaties.

REALISM is based on two realistic assumptions about people and relationships.

Het eerste uitgangspunt is dat mensen complex en veelzijdig zijn, en rijke levens leven die zijn gevuld met uiteenlopende ervaringen. Vanwege die verschillende levens en ervaringen ontwikkelen mensen allerlei verschillende verwachtingen en impliciete omgangsregels. Als mensen dezelfde cultuur hebben en in dezelfde omgeving opgroeien zullen die impliciete verwachtingen en omgangsregels vaak grotendeels hetzelfde zijn, maar hoe uiteenlopender de levens van twee mensen zijn, hoe groter de kans dat de impliciete omgangsregels verschillen. In een relatie gedragen mensen zich volgens de omgangsregels die in hun beleving bij een relatie horen. Omdat die impliciete omgangsregels en verwachtingspatronen van persoon tot persoon verschillen loop je gedurende de relatie tegen die verschillen aan. Dit kan frictie opleveren, en dat kan weinig of veel frictie zijn. Als je die frictie niet goed op kunt lossen kan dat zelfs het einde van de relatie betekenen. Als de ander een impliciet gebleven omgangsregel schendt die belangrijk voor je is, kan dat bijvoorbeeld als verraad voelen. Kortom: als twee mensen elkaar tegenkomen en een relatie krijgen, dan gedragen ze zich elk volgens een aantal gedragsregels en verwachtingspatronen. Die zijn niet precies hetzelfde, maar mensen gaan er wel vanuit dat de ander zich gedraagt volgens dezelfde regels. Voor zover de regels irrelevant zijn, is het handig om ze niet te hanteren; voor zover ze wel relevant zijn, is het handig het erover eens te zijn.

The first assumption is that people are complex and versatile, and live rich lives filled with a wide variety of experiences. Because of these different lives and experiences people develop various different expectations and implicit rules of conduct. If people have the same culture and were raised in the same environment, those implicit expectations and rules of conduct will often mostly be the same, but the less similar two people’s lives are, the more likely it will be that their implicit rules differ. In a relationship people behave according to the rules of conduct that in their minds govern a relationship. Because those implicit rules of conduct and expectation patterns differ from one person to the next, in a relationship you will run into those differences. This can cause friction, and this can be minor or major friction. If this friction is not resolved adequately, it may even mean the end of the relationship. For example, if the other violates a rule of conduct that remained implicit but is important to you, you may experience this as betrayal. In short: when two people meet and start a relationship, they will each behave according to a number of rules of conduct and expectation patterns. These are not identical, but people often assume that the other will behave according to their own rules. For those rules that are irrelevant, it is better to drop them; for those that are relevant, it is useful to agree on them.

Het tweede uitgangspunt is dat het verstandig is om voor jezelf stil te staan bij welke regels je eigenlijk wilt instellen. Regels betreffen altijd beperkingen van jezelf of de ander. Veel mensen ervaren beperkingen als onprettig, en dit maakt het de moeite waard die beperkingen alleen in te stellen als ze een meerwaarde hebben voor een van de mensen in de relatie. Bovendien is er geen reden om aan te nemen dat de impliciete gedragsregels die cultureel gangbaar zijn altijd functioneel zijn. Soms kunnen ze dysfunctioneel zijn. Mensen zijn immers allemaal anders (zie het eerste uitgangspunt). De kans dat een uniforme set regels voor iedereen goed werkt is dus verwaarloosbaar. Het is daarom de moeite alle regels van tafel te vegen en zelf na te denken over welke regels je jezelf en je partner wil opleggen. Het is natuurlijk goed mogelijk dat je na dat proces op precies dezelfde regels uitkomt als die gangbaar zijn in je cultuur of maatschappij. In dat geval heb je in elk geval bereikt dat beide partners over de regels hebben nagedacht, en hebben besloten dat ze de regels een goed idee vinden. Bovendien weet je tenminste zeker dat je beiden volgens dezelfde regels leeft. Je twijfelt dus nooit meer over hoe de anders ergens in staat - tenminste, niet met betrekking tot belangrijke zaken, want die heb je al besproken.

The second starting point is that it is wise to reflect which rules you actually wish to instate. Rules always concern constraints for yourself or somebody else. Many people experience constraints as unpleasant, which means that it is worthwhile to only instate those constraints that have an added value for one or more people in the relationship. In addition, there is no reason to assume that the implicit rules of conduct that are culturally customary are always functional. Sometimes they can be dysfunctional. After all, everybody is different (see the first point). The likelihood that a uniform set of rules works equally well for all individuals is therefore negligible. This means that it is worthwhile to consider, from scratch, which rules you each would like to impose on yourself and the other(s). Of course, it is very well possible that after this process, you happen to end up with exactly the same rules as are customary in your culture or society. In that case at least you achieved that all partners thought about the rules, and decided that they think those rules are a good idea. In addition, you will be certain that you both live according to the same rules. You will never have to doubt how the other feels about something - at least, not regarding the important matters, because you discussed those already.

Een relatie volgens REALISME betekent dat je de volgende principes toepast:

  • Iedereen in de relatie mag doen wat ze willen, en wordt alleen beperkt door de regels die ze samen opstellen.
  • Iedereen in de relatie denkt na over hoe ze hun leven willen leiden en hun relatie vorm willen geven: welke beperkingen ze de ander(en) op willen leggen en welke beperkingen ze zelf bereid zijn te accepteren.
  • Op basis hiervan bespreken ze de regels/beperkingen die ze in willen stellen.
  • Het idee van de regels is dat ze alleen dienen om op terug te vallen als er geen gelegenheid is voor overleg. Als er wel gelegenheid is voor overleg, heeft het natuurlijk de voorkeur om voor elke situatie specifiek te bespreken hoe ermee om wordt gegaan.
  • Regels kunnen op elk moment worden herzien, toegevoegd of verwijderd zolang iedereen het er maar mee eens is.

A relationship according to REALISM means you apply the following principles:

  • Everybody in the relationship can do what they want, only being constrained by the rules that were agreed upon.
  • Everybody in the relationship thinks about how they want to live their lives and shape their relationship: which constraints they want to impose on the other(s) and which constraints they are willing to accept themselves.
  • On the basis of this reflection, the initial set of rules is discussed.
  • The idea of the rules is that they only serve to provide guidance if there is no opportunity for discussion. If there is opportunity for discussion, it will always be preferable to discuss how to handle the specific situation over applying a generic rule.
  • Rules can be changed, added or removed at any time as long as everybody agrees.

REALISME is een methode die helpt om te reflecteren op je eigen wensen en doelen, deze te vergelijken, en te identificeren waar deze overeenkomen en uiteenlopen. REALISME is heel pragmatisch, en bevat, naast de uitgangspunten dat communicatie en respect belangrijk zijn in een relatie, geen idealen of principes. REALISME is niet veel meer dan de vertaling van de uitgangspunten dat respect en communicatie belangrijk zijn naar concrete handvatten. REALISME is bijvoorbeeld geen pleidooi voor afwijkende relatievormen: als beide partners tot de conclusie komen dat ze het liefst een exclusieve, monogame relatie hebben, is dat helemaal in lijn met REALISME. Wat niet in lijn zou zijn met REALISME is als een of beide partners zich gevangen voelen in onbesproken regels.

REALISM is a method to facilitate reflecting on your own desires and goals, compare these, and identify similarities and differences. REALISM is very pragmatic and, apart form the basic tenets that communication and respect are important in a relationship, REALISM does not contain any ideals or principles. REALISM is not much more than the translation of those basic tenets that respect and communication are important to concrete guidelines. For example, REALISM is not a plea for different relationship forms: if both partners conclude that they prefer an exclusive, monogamous relationship, that is completely in line with REALISM. If one or both partners would feel imprisoned in unspoken rules, that would be inconsistent with REALISM.

REALISME is bedoeld om situaties te voorkomen waarin je moet kiezen hoe je je gaat gedragen, en waarin je niet al een gevoel hebt over wat je partner zou willen dat je doet, of waar je gedrag de ander pijn kan doen, maar je dat niet zeker weet. REALISME maakt het mogelijk om (meestal) zeker te weten welke grenzen je partner graag wil dat je hanteert. Dit maakt het makkelijker om te kiezen wat je wil doen, want je weet zeker dat als iets heel belangrijk is voor je partner, dat expliciet is geworden toen jullie je 'regels' bespraken.

REALISME is meant to prevent situations where you have to choose how to behave, and where you don't already have a feeling about what your partner would want you to do, or where your behavior might hurt the other, but you're not sure. REALISM enables you to (usually) be sure that you know which boundaries your partner would like you to respect. This makes it easier to decide what to do, because you know that if your partner feels strongly about something, this will have made explicit when you decided your 'rules'.

Denk bijvoorbeeld aan een sociale situatie waar je iemand ontmoet die je leuk vindt of die jou leuk vindt. Het is handig om te weten hoe je hier mee om kunt gaan op een manier die respectvol is naar je partner toe: vindt je partner het prima als je met je arm om iemand heen zit? Vindt je partner het prima als jij en die ander elkaar langdurig aanraken? En zoenen? Intimiteit ligt op een spectrum van flirten op afstand tot seks hebben. Het is heel handig om te weten wat je partner acceptabel vindt, en waar hij of zij wil dat je de grens trekt. Als je dit niet weet loop je het risico dat je een grens overschrijdt en je partner pijn doet. Zolang je die grens niet expliciet bespreekt, loop je bovendien het risico dat je het resulterende grijze gebied interpreteert zoals het jou op zo'n moment goed uitkomt, ook als je ergens wel weet dat je partner er eigenlijk anders over denkt. Als jij en je partner goed nadenken over waar jullie precies de grenzen willen trekken, voorkom je dit. Dit maakt het makkelijker om je leven te leiden zoals jij wil. Mocht blijken dat de grenzen die jullie elkaar willen 'opleggen' en de grenzen die jullie bereid zijn te accepteren niet te combineren zijn, dan is het beter om daar in een vroeg stadium van de relatie achter te komen, dan in een later stadium.

For example, think about a social situation where you meet somebody who you like or who likes you. It is convenient to know how to deal with this in a way that is respectful towards your partner: is your partner fine if you have your arm around the other person? Is your partner fine with you and the other person touching each other for a long time? And kissing? Intimicy is on a spectrum from distant flirting to having sex. It is very useful to know what your partner deems acceptable, and where he or she wants you to draw the line. If you don't know this, you run the risk of crossing a border and hurting your partner. As long as you don't explicitly discuss this border, you also run the risk of interpreting the resulting grey area how it suits you best at that time, even if you do know in a way that your partner actually sees things differently. If you and your partner think about with which borders you feel comfortable, you can prevent this. This makes it easier to llive your life how you want. Should it turn out that the 'constraints' you want to impose on each other, and the constraints you are prepared to accept, are irreconcilable, then it's better to discover this in an early stage of the relationship, than in a later stage.

REALISME is een middel om mensen te helpen reflecteren op hoe zij hun levens willen leiden in relatie tot elkaar. Het is gebaseerd op waarden van respect en communicatie, en de aanname dat het belangrijk is om je eigen normen en waarden te bepalen in plaats van de normen en waarden te accepteren die impliciet door de maatschappij worden gecommuniceerd (hoewel het natuurlijk prima is om die over te nemen na reflectie).

REALISM is a tool for helping people reflect on how they want to live their lives in relation to each other. It is based on values of respect and communication, and the assumption that it is important to establish ones own norms and values instead of accepting values and norms implicitly conveyed by society (accepting those implicit norms is fine after reflection, of course).

Als een voorbeeld staan hieronder een aantal regels die twee mensen met elkaar hebben afgesproken.

As an example, below are a number of rules that two people have agreed on together.

  • Deze regels zijn altijd een momentopname: na overleg kunnen we altijd regels toevoegen, verwijderen, of herzien.
  • These rules are always a snapshot; after discussion rules can always be added, deleted, or updated.
  • Afwijking van staande regels is altijd mogelijk, maar alleen na overleg en instemming. De regels zijn 'defaults', om te weten waar we aan toe zijn zolang we een situatie of beslissing niet expliciet bespreken. De regels worden dus niet dogmatisch toegepast: het zou zelfs kunnen dat we vaker van de regels afwijken dan ze toe te passen. Dat is niet erg: zolang we die afwijkingen met elkaar bespreken dienen de regels hun doel.
  • Deviation from rules is always possible, but only after discussion and agreement. The rules are ‘defaults’, to know what to rely on if a situation or decision cannot be discussed explicitly. Thus, the rules are not applied dogmatically: it it even quite possible that we deviate from the rules more often than we apply them. That’s ok: as long as we discuss those deviations with each other, the rules serve their purpose.
  • Je bent verantwoordelijk voor je eigen emoties. Als je iets voelt of ervaart en je wilt en kunt er zelf mee dealen, dan doe je dat. Als je graag wil dat de ander er rekening mee houdt of je ondersteunt etc dan is het jouw verantwoordelijkheid om zo goed mogelijk te identificeren wat je voelt (en waarom etc) en dit expliciet te bespreken. Als 'zo goed mogelijk' betekent dat je het ook allemaal niet weet, is dat ook goed; geef dit dan aan.
  • You are responsible for your own emotions. If you feel or experience something, and you prefer to and are able to deal with it yourself, you do so. If you prefer the other to support you or show consideration, you have the responsibility to identify what you feel (and why etc) as well as you can, and explicitly discuss this. If “as well as you can” means that you can’t, for the life of you, figure out what exactly you feel or why, this is ok: just make this clear.
  • Als je iets van de ander verwacht, of wil dat de ander iets doet (of niet doet), dan is het jouw verantwoordelijkheid om dat expliciet te zeggen. Zolang je dat niet hebt gedaan, kun je niet verwachten dat de ander weet wat je verwacht, of wat je wil dat de ander (niet) doet.
  • If you expect something from your partner, or would like your partner to do something for you (or not do something/refrain from doing something), it is your responsibility to make this explicit. As long as you haven’t done so, you cannot expect the other to know what you expect, or what you want them to (not) do.
  • Het is de verantwoordelijkheid van elk van ons om de relatiestatus te communiceren naar derden. We spreken af er naar te streven dat zo snel mogelijk te doen, maar naar eigen inzicht. Schade door (te) laat vertellen is de verantwoordelijkheid van degene die de relatiestatus niet tijdig disclosede.
  • It is the responsibility of each of us to communication our relationship status to others. We agree to strive for doing this as soon as possible, but according to our own insight. Any ‘damage’ incurred by ‘tardy’ disclosure is the responsibility of whoever failed to disclose relationship status in a timely fashion.
  • Als iemand iets aan de ander vertelt, en de ander mag dat niet verder vertellen, dan moet dat er expliciet bij worden gezegd. Natuurlijk probeert elk van ons niets door te vertellen waarvan dat niet de bedoeling is, maar als je het niet expliciet hebt gemaakt, kun je er niet vanuit gaan dat de ander het weet, hoe logisch en vanzelfsprekend het voor jezelf ook is.
  • If one of us tells their partner something, and the partner shouldn’t tell others, this has to be made explicit. Of course each of us will try to not pass on information that was intended to stay private, but if the you did not make explicit that information is ‘secret’, you cannot assume that the other know this, no matter how logical and obvious this is to you.
  • Als een van ons sex heeft met anderen, is dat altijd veilig. Dit betekent dat condooms worden gebruikt voor elke vaginale en anale penetratie.
  • If one of us has sex with others, that is always safe. That means that condoms are used for every vaginal and anal penetration.
  • We zoenen niet met anderen, en hebben geen sex met anderen, in hetzelfde gebouw als onze partner.
  • We do not kiss others and have sex with others when we are in the same building as our partner.
  • We slapen altijd thuis, tenzij we van tevoren anders afspreken. Als je onverwachts niet thuis slaapt, laten we dat zo snel mogelijk weten aan de ander.
  • We always sleep at home, unless we agree otherwise in advance. If unexpectedly, you end up not sleeping at home, we let the other know as soon as possible.
  • Elk verblijf buitenshuis van langer dan één nacht bespreken we van te voren samen.
  • We discuss every stay elsewhere that lasts longer than one night in advance.
  • We eten altijd thuis, tenzij we iets anders afspreken. Als je onverwachts niet thuis eet, laten we dat zo snel mogelijk weten aan de ander.
  • We always eat at home, unless we agree on something else. If you unexpectedly don’t eat at home, we let the other know as soon as possible.
  • Als je aangeeft dat je de ander nodig hebt, dropt die alles en helpt die je (zie ook regel 1-2). De intensiteit van deze afspraak betekent dat het idee is dat hij nooit wordt 'invoked', natuurlijk. Maar als hij wordt invoked, dan drop je dus alles en help je de ander.
  • If you indicate that you need the other, they drop everything and help you. The intensity of this agreement means that it’s not meant to actually be invoked, of course. But, if it is invoked, you drop everything and help the other.
  • Verliefdheid is geen excuus om bestaande afspraken te schenden (behalve na overleg, maar dat geldt sowieso).
  • Being in love/having a crush/being ‘twitterpated’ is not excuse to violate existing agreements (except after discussion, but that is true anyway).
  • Als een van ons verliefd wordt, is de regulatie van die verliefdheid de verantwoordelijkheid van die persoon. Idealiter geeft de ander de verliefde persoon zoveel mogelijk de ruimte om alles uit die verliefdheid te halen, maar als de ander dat even niet kan, of sowieso niet kan, moet de verliefde persoon dat accepteren en beseffen dat het 'recht' om in de verliefdheid te duiken geen vanzelfsprekend recht is. Het is iets dat we elkaar gunnen maar wsch kosten met zich meebrengt voor de ander.
  • If one of us falls in love, the regulation of that ‘being in love’ is the responsibility of that person. Ideally, the other grants the ‘in love person’ as much space to dive into/get out of that ‘in love phase’ as much as possible, but not if the other has a (too) hard time doing so, or is simply unable to. In such cases, the ‘in love person’ must accept this and realise that the ‘right’ to fall in love is no inalienable, straightforward right. It is something we ‘gunnen’ each other, but which likely entails costs to the other.
  • We spreken niet af met andere mensen waar we een intieme/romantische/sexuele relatie mee hebben in ons huis.
  • We don’t have appointments/dates with other people with whom we have an intimate/romantic/sexual relationship in our house.
  • We nemen geen nieuwe huisdieren zonder dit eerst te overleggen en er beiden mee in te stemmen, en na afspraken te hebben gemaakt over de verzorging. Dit geldt niet als het dier in nood is, maar dan is wel duidelijk dat dat dier niet noodzakelijk als huisdier door ons wordt gehouden.
  • We don’t bring home new pets without first discussing this and both agreeing to it, and after having made agreements about the caretaking. This rule does not apply if the animal is in need, but in that case it is clear that the animal will not necessarily be kept as a pet by us.
  • Als je vraagt om iemands correspondentie te lezen, heb je zelf de verantwoordelijkheid om er rekening mee te houden dat je het referentiekader van de dialoog ontbeert. Als je ergens dus verdrietig of boos over wordt, heb je niet het recht dit de ander kwalijk te nemen. Je kunt natuurlijk wel altijd je gevoelens communiceren en steun zoeken bij de ander (en dat is waarschijnlijk ook verstandig).
  • If you ask to read somebody’s correspondence, you yourself bear the responsibility of taking into account that you lack the frame of reference of the dialogue. Therefore, if you read or see something that makes you sad or angry, you do not have the right to blame the other. Of course, you can always communicate your feelings and seek support from the other (and that is likely a wise thing to do).
  • Als je vraagt om iemands correspondentie te lezen, heeft de ander altijd het recht dat te weigeren ter bescherming van degene met wie die correspondentie plaatsvond. De correspondentie is in beginsel vertrouwelijk.
  • If you ask to read somebody’s correspondence, the other always has the right to refuse this request to protect the person with whom the correspondence took place. Correspondence is in principle confidential.
  • Contact met anderen (familie, vrienden, collega's, partners etc) handelen we zoveel mogelijk af in 'verloren tussenmomenten' (e.g. als we poepen), en proberen we niet te doen tijdens dedicated activities samen (e.g. eten, wat drinken, iets kijken, etc).
  • We strive to process contact with others (family, freinds, colleagues, partners, etc) in ‘lost in-between time’ as much as possible (e.g. when at the toilet), and we specifically try to not do this during dedicated activities together (e.g. eating, going for drinks, watching something, etc).
  • Iedereen is zelf verantwoordelijk voor het monitoren van behoefte aan 'alone time', en expliciet aan te geven wanneer die nodig is.
  • Everybody is responsible for monitoring their own need for ‘alone time’, and explicitly indicating when this is required.
  • Als iemand iets niet wil weten, is het zijn/haar verantwoordelijkheid om dat (op tijd) aan te geven. De ander respecteert dat vervolgens. Met andere woorden: 'by default' is alles bespreekbaar.
  • If there is something somebody doesn’t want to know, it is their responsibility to indicate this (in time). The other then respects this wish. In other words: ‘by default’ everything is up for discussion/disclosure.
  • We hebben zelf de verantwoordelijkheid om onze sociale steun zo te organiseren dat we daar niet primair de ander voor nodig hebben. Er moet bijvoorbeeld voldoende gelegenheid zijn om zaken die je niet met je partner wil/kunt bespreken met anderen te bespreken.
  • We each have the responsibility to organise our social support in such a way that we do not primarily need the other for this. For example, there must be enough opportunities to discuss matters that you don’t want to discuss with your partner, with others.
  • We zijn geen van beiden verantwoordelijk voor het voorzien van de ander van iets dat hij/zij wil/nodig heeft. Oftewel: we zijn er elk verantwoordelijk voor dat we onze behoeften inlossen in het leven. Als dat binnen de relatie kan omdat onze behoeften overlappen is dat natuurlijk mooi; maar dat hoeft niet per se.
  • Neither of us is responsibly to provide the other with things they need/want. In other words: we are each responsible for meeting our needs in life. If we can realise this within the relationship because our needs happen to overlap, great: but this is not a necessity.
  • Geen one night stands met iemand die de ander eerder kende dan jij.
  • We do not have one-night stands with people the other has known for longer.
  • Als je iemand die de ander eerder kende leuk vindt, dan bespreek je dat eerst met je partner voordat je er iets mee doet.
  • If you like somebody who the other knew before you did, first discuss this with your partner before doing anything.
  • Op vakantie gaan we niet apart uit.
  • When on holidays, we don’t go out separately.
  • In situaties waarin er een risico is dat een van ons te veel drinkt, houden zij hun alcoholgebruik bij met AlcoDroid, en bestellen of accepteren ze geen nieuwe drankjes zolang de BAC hoger is dan .1 (of aan het stijgen is naar meer dan .1). Als ze door een drankje boven de .1 komen, mogen ze die wel opdrinken.
  • In situations where there is a risk that one of use drinks too much, they keep track of their alcohol consumption using AlcoDroid, and don’t order or accept new drinks while their BAC is over .1 (or while it is increasing to over .1). They can still finish the drink that pushes them over .1.